In Memoriam
Tineke Woelms (1944-1986)
Mijn moeder besloot toen ik zeven jaar was, dat omdat paardrijden haar grote passie was, ik ook op ponyles mocht.
Míjn allereerste les zal ik nooit vergeten, opgestegen op de A-C lijn, een pony die niet wilde gaan stappen, een enthousiaste juffrouw die, "kom maar...kom maar" riep, toen de pony ging lopen lag ik na een paar stappen op de grond.
Ik geloof niet dat ik toen dacht
dat paarden de passie van mijn leven zouden worden. Nu, vele jaren later, ben ik nog steeds blij en dankbaar dat mijn moeder me deze weg opgestuurd heeft. En ik hoop dat een stukje van de fijngevoeligheid die zij in haar
omgang met paarden bezat, in mij doorleeft.
Raymond.
Tineke Woelms (1944-1986)
Mijn moeder besloot toen ik zeven jaar was, dat omdat paardrijden haar grote passie was, ik ook op ponyles mocht.
Míjn allereerste les zal ik nooit vergeten, opgestegen op de A-C lijn, een pony die niet wilde gaan stappen, een enthousiaste juffrouw die, "kom maar...kom maar" riep, toen de pony ging lopen lag ik na een paar stappen op de grond.
Ik geloof niet dat ik toen dacht
dat paarden de passie van mijn leven zouden worden. Nu, vele jaren later, ben ik nog steeds blij en dankbaar dat mijn moeder me deze weg opgestuurd heeft. En ik hoop dat een stukje van de fijngevoeligheid die zij in haar
omgang met paarden bezat, in mij doorleeft.
Raymond.
Double click to edit