Met de Franse Klassieke Methode kan elke ruiter stil en diep in het zadel zitten en elk paard, welk ras dan ook, kan een aantal oefeningen uit de Grand Prix leren.
Ieder weldenkend ruiter met gevoel voor zijn paard kan deze methode leren.
Ieder weldenkend ruiter met gevoel voor zijn paard kan deze methode leren.
De vier hoekstenen van de Franse School;
-hand zonder been, been zonder hand, dus nooit tegelijkertijd, zelfs de teugels worden nooit tegelijkertijd gebruikt!
-het weglaten van de hulpen, zodra het paard gehoorzaam reageert worden alle hulpen weg gelaten zodat het paard welwillend en attent blijft
-dosering van de hulpen; been hulpen altijd heel licht, teugelhulpen heel kort
- een optimale timing van de hulpen, het paard wordt voorbereid op een beweging en pas als het paard in de perfekte positie is om de beweging te ‘geven’ wordt de beweging gevraagd
Er zijn een aantal woorden die constant terug komen als je je verdiept in de Franse School; lichtheid, balans, en mobiliteit van de kaak.
Dit zijn de grondvoorwaarden van de Franse dressuur, en niet iets wat verwacht wordt als eindresultaat.
In de praktijk betekent dit dat het (jonge) paard door middel van longeren en aan de hand werken voorbereid wordt op het werk onder het zadel.
Het longeren geschiedt op een kaptoom en zonder hulpteugels om de balans van het paard niet te verstoren en de mond te sparen. In het aan de hand werken leert het paard zijn kaak te ontspannen, het bit dus te accepteren, en de basis van het voorwaarts en achterwaarts gaan, wendingen en schouderbinnenwaarts. Wanneer deze oefeningen vanaf de grond bevestigd zijn wordt het geleerde onder het zadel herhaald.
Deze logische opbouw zorgt ervoor dat het paard de oefeningen onder het zadel vrij makkelijk aanleert.Deze logica is heel kenmerkend voor de Franse School. Ook in het rijden is er veel aandacht voor de balans en ontspanning van het paard. En in tegenstelling tot de Duitse klassieke dressuur, waarin het paard in het voorwaarts naar ontspanning, aanleuning en rechtrichten toe gereden wordt, wordt er in de Franse School veel met ontspanning, balans en rechtrichten gespeeld in stap door middel van oefeningen als schouderbinnenwaarts, contra-schouderbinnenwaarts, renvers en travers. Pas als het paard de oefeningen in stap begrepen heeft en ontspannen en correct kan uitvoeren worden deze herhaald in draf of galop.
-hand zonder been, been zonder hand, dus nooit tegelijkertijd, zelfs de teugels worden nooit tegelijkertijd gebruikt!
-het weglaten van de hulpen, zodra het paard gehoorzaam reageert worden alle hulpen weg gelaten zodat het paard welwillend en attent blijft
-dosering van de hulpen; been hulpen altijd heel licht, teugelhulpen heel kort
- een optimale timing van de hulpen, het paard wordt voorbereid op een beweging en pas als het paard in de perfekte positie is om de beweging te ‘geven’ wordt de beweging gevraagd
Er zijn een aantal woorden die constant terug komen als je je verdiept in de Franse School; lichtheid, balans, en mobiliteit van de kaak.
Dit zijn de grondvoorwaarden van de Franse dressuur, en niet iets wat verwacht wordt als eindresultaat.
In de praktijk betekent dit dat het (jonge) paard door middel van longeren en aan de hand werken voorbereid wordt op het werk onder het zadel.
Het longeren geschiedt op een kaptoom en zonder hulpteugels om de balans van het paard niet te verstoren en de mond te sparen. In het aan de hand werken leert het paard zijn kaak te ontspannen, het bit dus te accepteren, en de basis van het voorwaarts en achterwaarts gaan, wendingen en schouderbinnenwaarts. Wanneer deze oefeningen vanaf de grond bevestigd zijn wordt het geleerde onder het zadel herhaald.
Deze logische opbouw zorgt ervoor dat het paard de oefeningen onder het zadel vrij makkelijk aanleert.Deze logica is heel kenmerkend voor de Franse School. Ook in het rijden is er veel aandacht voor de balans en ontspanning van het paard. En in tegenstelling tot de Duitse klassieke dressuur, waarin het paard in het voorwaarts naar ontspanning, aanleuning en rechtrichten toe gereden wordt, wordt er in de Franse School veel met ontspanning, balans en rechtrichten gespeeld in stap door middel van oefeningen als schouderbinnenwaarts, contra-schouderbinnenwaarts, renvers en travers. Pas als het paard de oefeningen in stap begrepen heeft en ontspannen en correct kan uitvoeren worden deze herhaald in draf of galop.
" La légèreté est un état d'esprit"
Christian Carde
Christian Carde
Double click to edit
